In de Pano-reportage “De Wachtlijst” van 5 maart horen we uitspraken als:  “Bijkomende sociale woningen zijn geen prioriteit voor de Vlaamse regering”  “Sociale woningen werken deactiverend”  “Na 9 jaar kan een gezin zijn zaakjes weer op orde hebben en doorstromen naar de reguliere woningmarkt” 

Wie zo’n uitspraken doet heeft nog nooit een betaalbare woning moeten zoeken en realiseert zich niet dat de huidige huurprijzen een te groot aandeel innemen van een gemiddeld inkomen.
Voor velen is een sociale woning nu de enige manier om niet in armoede terecht te komen, recht dat al te velen wordt onthouden met het huidig beleid.  

Ik ben zelf een voorbeeld van wat een sociale woning betekende voor het gezin waarin ik opgroeide.
Mijn ouders en de 6 kinderen betrokken een groot huis met 4 slaapkamers en een basiscomfort. Met een huishuur aangepast aan het gezinsinkomen. 
Een veilige basis om betaalbaar te blijven wonen zolang alle kinderen nog thuis waren.  

Dankzij die zekerheid konden wij alle zes studeren. Nadat de 4 oudsten het huis verlieten verhuisden mijn ouders met de twee jongsten naar een kleiner huis en later naar een seniorenappartement altijd in dezelfde wijk. Een goede planning en organisatie maakt dat er dan regelmatig huizen vrij komen. 

177 gezinnen woonden in de wijk, het was een leerschool om samen te leven met mensen uit verschillende horizonten, verschillende talen, beroepen…het liep niet altijd even vlot.  

Voor de bewoners kwam er geld en energie vrij om kinderen de kans te geven te studeren om vooruit te gaan in het leven. Dat gaf ook een elan aan de omliggende scholen, verenigingen, handelaars enz… 

Sociaal wonen is een verrijking voor de samenleving het geeft mensen de kans om ten volle te participeren. Het is geen last, en de bewoners zijn geen profiteurs zoals sommigen ons willen doen geloven. 

Investeer in sociale woningen, investeer in de sociale zekerheid; je zal zien dat het de maatschappij netto opbrengt.