Een week op pad met Schepen De Bakker
22 November 2019
We zijn midden september. Het vakantiegevoel is definitief voorbij en iedereen op het stadhuis is hard aan het werk; sommigen met de dagdagelijkse beslommeringen van een stad, anderen stressen en draaien overuren om de meerjarenplanning voor te bereiden. Elke gemeente is verplicht om een strakke timing te volgen om tegen december een strategisch plan met acties en budgetten voor de rest van de legislatuur goedgekeurd te krijgen.
MAANDAG
Mijn dochter is altijd heel principieel: de week begint op maandag. Ik ben zelf wat flexibeler van geest en wil toch nog even zondag vermelden: terwijl mijn collega’s bij de officiële inhuldiging van de vernieuwde atletiekpiste waren, heb ik mogen meeluisteren naar de onderzoeksresultaten van een internationale groep van een 25-tal architectuurstudenten die een week lang op de Asiat-site gekampeerd hebben om samen met de grote en kleine bedrijven in de buurt onderzoek te doen naar methodes om te ontharden en/of water op te vangen, zuiveren en hergebruiken. Oprecht boeiend, en ze komen volgende zomer terug. ’s Avonds heb ik in plaats van tv te kijken braaf alle collegebesluiten bestudeerd, want maandag = collegedag.
Mijn maandag begint met een kopje koffie in het 13de Gebod: ik heb afgesproken met de fractieleider van Open VLD om de agenda van de eerste Gemeenteraadscommissie Omgeving voor te bereiden. Daarna volgt een vergadering over een vergunningsaanvraag voor een nieuwe horecazaak en check ik gauw of er nog dringende punten bij de agenda voor het schepencollege zijn bijgekomen. Ja, snel inlezen dus.
Ik krijg onverwacht bericht van de oogarts: ik kan met mijn dochter morgen langsgaan ipv in december: ja graag! Ik verzet het geplande overleg met de dienst mobiliteit en de verkeerspolitie naar woensdag.
Net voor de middag heb ik nog een vergadering waarbij een architectenbureau een haalbaarheidsstudie voorlegt voor een mogelijk nieuw wooninbreidingsproject. Het project is een idee vanuit de stad om leegstand tegen te gaan. De haalbaarheidsstudie toont een mooi concept, met collectief groen en een voetgangersverbinding. Ik hoop vurig dat er iets van komt maar de stad kan nooit zelf zoiets bouwen. Ik ben benieuwd om te zien hoe dit idee kan groeien en of er iets van zal komen binnen een paar jaar.
Na de middag start het schepencollege met een evaluatie van het brugfigurentraject dat afgelopen schooljaar in 3 scholen heeft gedraaid. Het is een fantastisch initiatief en mits de juiste organisatorische voorwaarden werkt het! Hopelijk kunnen we dit project voortzetten en misschien uitbreiden, als we geld vinden.
Nieuw huiswerk. We krijgen, een paar dagen later dan voorzien, de budgetboeken mee naar huis - alle budgetvoorstellen van de administratie op basis van wat wij als bestuur gevraagd hebben, plus het recurrente beleid natuurlijk.
Ik ben thuis tegen 19u, gelukkig kookt mijn zoon Viktor vanavond. Ik haat cijfers ... maar niks aan te doen, na het eten start ik met studeren. Pfff dit wordt een lange week.
DINSDAG
Bonus: ik start vandaag met kine om 9u, een lekker langzame start van de dag. Om 10u heb ik overleg met één van de grote werkgevers in onze stad. Ze hebben een vergunningsaanvraag ingediend om hun activiteiten uit te breiden in onze stad; we kijken naar wat mogelijk is en hoe we hun nood aan plaats kunnen verzoenen met de visie van de stad, die meer wonen en meer groen wil.
Ik probeer mijn emails bij te werken, beantwoord een aantal vragen van burgers, teken de brieven die klaarliggen, en de digitale vergunningen die we gisteren in het college hebben goedgekeurd.
Het is tijd om richting Mechelen te vertrekken, Stella en ik nemen de trein en spenderen de rest van de namiddag bij de oogspecialist. Het is goed nieuws en we zijn allebei opgelucht.
Ik kook vanavond en daarna ga ik verder met studeren op de budgetten. Het wordt een zware dobber: de plannen zijn ambitieus, maar er is niet genoeg geld en bovendien is het is ook gewoon te veel werk voor onze ambrenaren. Hier krijg ik stress van, want hoe goed ik het doe in de komende dagen en weken zal bepalen wat we in de komende jaren kunnen realiseren - of niet natuurlijk. En gewoon mijn eigen winkel verdedigen wil ik niet: ik vind jeugd, cultuur, kansarmoede, diversiteit etc. niet minder belangrijk dan mobiliteit of leefmilieu!
Focussen dus: wat is essentieel, waarmee maken we het verschil, wat hebben we zelf in handen en waar zijn we afhankelijk van hogere instanties? Hoeveel studies heb je nodig, en wanneer gaan we dan effectief iets doen?
WOENSDAG
Vanmorgen heb ik in principe workshop in het atelier van de Vlaamse Bouwmeester - we denken na over de toekomst van verkavelingen - maar vandaag sla ik het over. Ik ben nog niet door de budgetten heen, mijn huiswerk is nog niet gedaan.
In de namiddag ga ik naar AC Portaels: eerst het mobiliteitsoverleg dat ik had uitgesteld: we bespreken de meldingen en de aanvragen van burgers - de kleine vragen en frustraties van elke dag. Het is vaak frustrerend werk want er is niet altijd een deftig antwoord voorhanden. Daarna volgt een korte sessie met het diensthoofd Mobiliteit en Openbaar Domein om sommige budgetvoorstellen te verduidelijken. Daarna doe ik dezelfde oefening met het diensthoofd Ruimtelijke Ordening.
Terug naar het stadhuis voor de stuurgroep Asiat-Darse; we evalueren de afgelopen zomeractiviteiten en bespreken wat er wordt voorgesteld in het meerjarenplan.
Eenmaal thuis bedenk ik mij dat het morgen regiovergadering is met Groen om de voorstellen tot aanpassen van de statuten door te spreken. Ik heb tot nog toe minder dan de helft van de statuten gelezen - ik besluit dat ik niet zo ongelukkig ben met de partij of haar statuten, en dat ik het amenderen aan anderen zal overlaten. Ik zet mij opnieuw aan de budgetboeken en ergens na middernacht kruip ik in bed. Zenuwachtig.
DONDERDAG
Ik heb niet zo goed geslapen, dat mag niet verwonderen. Maar goed, vandaag beginnen we aan de eerste budget(knip)ronde. Om 9u starten we eraan.
De ochtend spenderen we aan de financiële stand van zaken en de steeds strengere spelregels vanuit Vlaanderen. We bespreken welke mogelijkheden we hebben om toch te kunnen investeren. Het mag niet verrassen dat de stad niet zoveel geld ter beschikking heeft, en de ambities hooggespannen zijn. Wat u niet wist is dat we in een financieel gezonde stad leven, ...
Na de middag begint het echte werk: we schrappen of stellen een deel van de investeringen uit.
Om 18.00 houden we het voor bekeken. We spreken wel af dat we morgen al om 8.30 starten en dat we ‘s avonds doorgaan als het moet.
VRIJDAG
De tweede dag van budgetbesprekingen; ik en mijn collega’s schepenen beseffen dat we vandaag serieus gaan moeten knippen, in investeringen maar vooral in exploitatiekosten.
De dag is lang en we vorderen maar traag. Mijn hart bloedt regelmatig bij de goede initiatieven waarvan we moeten zeggen “Daar hebben we geen geld voor. Dat kunnen we niet.”
We sluiten de dag af om 20u, uitgeput en ik vermoed allemaal met een gevoel van verlies. We zijn er nog lang niet. Aan de andere kant zijn er veel essentiële zaken, zowel investeringen in de stad als in werkingsmiddelen (vorming, ICT,…) als in het patrimonium van de stad die bevestigd zijn. Er zijn ook al een paar essentiële keuzes gemaakt waar we eerder dit jaar niet uitgeraakten.
Tussen alle grote dossiers met zware kosten hebben we er ééntje nog niet besproken in deze twee dagen: het personeelsbudget. Voor de zomer heeft het schepencollege een plan goedgekeurd om heel wat nieuwe mensen aan te werven voor de stad. Het gevoel rond de tafel is dat, ongeacht de financiële knopen die we moeten doorhakken, we niet mogen raken aan dit personeelsplan. We zullen de mankracht broodnodig hebben.
Over twee weken komen we opnieuw samen voor de tweede ronde – eind september moeten we kunnen afkloppen met een voorlopig en sluitend budget. We spreken af dat elke schepen met de diensten afstemt om de keuzes te doorlopen en vooral om me de fijne kam te gaan door de uitgaven in exploitatie: Wat doen we vandaag dat we misschien beter vervangen door één van de nieuw voorgestelde initiatieven. Iedereen beseft dat we niet èn de werking gewoon voortzetten èn verwachten dat de diensten er x aantal nieuwe taken bijnemen.
Ik hoop dat als ik samen met de diensten kijken naar wat niet realistisch, niet haalbaar is, dat we dan komen tot een meerjarenplan dat niet alleen financieel maar ook organisatorisch haalbaar is.
Ik moet toegeven dat dit niet de meest typische week was om toe te lichten, in tegendeel, het was één van de zwaarste tot nog toe. Het was wel een cruciale week voor de komende jaren, en dat gevoel heb ik in dit stukje proberen over te brengen.
Om af te sluiten wil ik zeggen dat ik relatief tevreden ben met het (voorlopig) resultaat, ik kijk uit naar een meerjarenplan waar Groen trots op kan zijn.